Mefedron

Mefedron to syntetyczny lek (pochodna amfetaminy) o silnym działaniu psychostymulującym. Został wynaleziony, jako legalna alternatywa dla kokainy, ale obecnie jest najpowszechniejszym narkotykiem na współczesnym rynku. Z wyglądu mefedron jest bezwonnym krystalicznym proszkiem. Może mieć barwę od białej do brązowej, w zależności od zanieczyszczeń. Syntetyczną substancję mefedron uzyskuje się poprzez wyciskanie z krzewu khatu (czuwaliczka jadalna) rosnącego w Afryce. Okazuje się, że jest to rodzaj soli, która ma stymulujący wpływ na układ nerwowy. Aby zrozumieć, jak działa mefedron, można wspomnieć o ecstasy i kokainie – efekt jest podobny.

Jak działa mefedron?

Działanie i konsekwencje mefedronu związane są z tym, że blokuje on wychwyt zwrotny dopaminy (hormon szczęścia). Zwiększa to zawartość hormonów do 500% normy. Ta zasada działania wyjaśnia uczucie euforii, do którego dąży każdy narkoman. Przyjęciu narkotyku towarzyszy chwilowe podniesienie nastroju, aktywność towarzyska i seksualna. Jednak działanie mefedronu nie trwa długo. Po 30-40 minutach słabnie. Euforię zastępuje pogorszenie apetytu, prowadzące do gwałtownej utraty wagi (do 8-10 kg tygodniowo) i problemów z układem pokarmowym. W ciągu 24-48 godzin po przyjęciu ostatniej dawki mefedronu pojawiają się objawy odstawienia, którym towarzyszą:

• Bezsenność
• Dreszcze ciała
• Skurcze mięśni
• Bóle głowy
• Koszmary senne
• Nadmierne pocenie
• Przyspieszone tętno
• Zwiększone ciśnienie
• Zaczerwienienie twarzy
• Brak apetytu.
• Nieznośny dyskomfort psychiczny.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące mefedronu

• Jak zażywany jest mefedron?

Częściej dożylnie i donosowo (wdychanie przez nos), doustnie (tabletki) rzadziej przez odbyt. Po 2-3 miesiącach stosowania wszyscy narkomani przestawiają się na dożylne przyjmowane mefedronu. Pozwala to szybko osiągnąć pożądany efekt, ale jednocześnie powoduje destrukcyjne szkody dla całego organizmu.

• Jak długo utrzymuje się w organizmie?

Ślady narkotyku pozostają w moczu i krwi do 5 dni. Wiele jednak zależy od dawek i częstotliwości stosowania mefedronu przez daną osobę. We włosach – w ciągu 90 dni po spożyciu.

• Czy mefedron może spowodować śmierć?

Tak, prawdopodobieństwo śmierci podczas zażywania mefedronem jest wysokie. Wynika to z faktu, że nie ma czystego narkotyku. Zwykle jest mieszany jest zarówno z bezpiecznymi składnikami (kreda, cukier puder, skrobia) jak i niezwykle niebezpiecznymi (trutka na szczury). Z tego powodu niemożliwe jest obliczenie dawki.

• Czy są testy na mefedron?

Tak. Testy są sprzedawane w aptekach. Wykrywają obecność narkotyku w moczu w ciągu pierwszych 4-5 dni po użyciu. Na dłuższą metę wykonuje się badania włosów, paznokci i krwi, ale wymaga to udania się do prywatnej kliniki leczenia uzależnień.

• Czy są jakieś zewnętrzne oznaki, zażywania mefedronu?

Tak, pierwszy to rozszerzone źrenice. Trzeba zwrócić uwagę, czy na ciele nie ma śladów nakłuć (najczęściej znajdują się one na zgięciu łokci i kolan, a także pod pachami). Inne objawy: gwałtowny wzrost nastroju, brak snu i apetytu, nadmierna aktywność. Najwięcej uzależnionych od mefedronu to: młodzież i studenci. Przy regularnym spożywaniu ich przeżycie rzadko przekracza 4 lata.

Konsekwencje uzależnienia od mefedronu

Głównym niebezpieczeństwem mefedronu jest natychmiastowe powstawanie uzależnienia. W 9 na 10 przypadków wystarczy jedna dawka, aby osoba poczuła niekontrolowaną potrzebę ponownego użycia. Przez pierwsze 1-2 miesiące konsekwencje nie są tak niebezpieczne: pogarsza się pamięć krótkotrwała, rozwija się bezsenność, zachowanie staje się bardziej ekscentryczne i nieodpowiednie.

Z czasem sytuacja się pogarsza. Pierwszym problemem jest skurcz naczyń. Stosowanie mefedronu prowadzi do gwałtownych skoków ciśnienia krwi, co pociąga za sobą ból głowy, ciągłe dreszcze (uczucie zimna), niebieskie przebarwienia kolan i palców. Rytm serca jest zaburzony i rozwija się tachykardia. Przy zwiększonej dawce efekty te nasilają się i prowadzą do śmierci.

Inne konsekwencje uzależnienia od mefedronu:

Organizm. Zaburzone są funkcje wszystkich narządów wewnętrznych, dosłownie zużywają się. Ogromny cios pada na wątrobę i nerki. Rozwija się niewydolność wielonarządowa. Funkcja rozrodcza jest zaburzona. Po wstrzyknięciu ściany żył ulegają stanowi zapalnemu, przy podawaniu donosowym komórki płuc ulegają zniszczeniu.

Psychika. Spektrum zaburzeń psychicznych związanych ze stosowaniem mefedronu jest szerokie: od głębokiej depresji po skłonności samobójcze. Nawet poza zażywaniem narkotyków pojawiają się halucynacje, głównie wzrokowe. Jeśli narkoman nie zatrzyma się na tym etapie i nadal będzie zażywać mefedron, ostre psychozy narkotykowe i ataki paniki są nieuniknione, których konsekwencje są nieprzewidywalne. Uratowanie uzależnionego od mefedronu jest możliwe. Jest to jednak długi i trudny proces.

Choroby spowodowane przyjmowaniem mefedronu:

• Nadciśnienie tętnicze
• Paranoja, psychoza, depresja
• Drażliwość, agresja, halucynacje
• Marskość wątroby, zapalenie wątroby
• Zawały serca, udary
• Pogorszenie myślenia, utrata pamięci, schizofrenia
• Bezsenność, wyczerpanie
• Zgorzel kończyn, zatrucie krwi
• Nowotwory złośliwe
• Śmierć z przedawkowania.

Wystarczy 1-2 przyjęcia mefedronu, aby uzyskać uzależnienie psychiczne. Jednocześnie w przeważającej większości przypadków narkoman nie jest w stanie samodzielnie przezwyciężyć głodu narkotykowego. To jedna z najsilniejszych form narkomanii.